Jak łatwo się domyślić GPS-Navstar nie jest jedynym systemem Global Navigation Satelite System.
Oprócz najpopularniejszego Navstar jest jeszcze rosyjski system Glonass oraz europeska inincajtywa o nazwie Galileo. Jest też chiński  Beidou który docelowo swym zasięgiem ma objąć całą Azje i składać się 35 satelitów.

Rosyjski system Glonass nigdy nie osiągnął pełnej sprawności jako że Rosja nie ma pieniędzy na utrzymywanie kosztownej infrastruktury. Był to system zaprojektowany głownie do celów wojskowych. Domyślnie system miał się składać z 24 satelitów jak w systemie Navstar z tym, że miały one znajdować się na 3 orbitach po 8 na każdej i osiągnąć pełną operacyjność w 1995r.. Niestety obecnie jest to najprawdopodobniej jedynie 10 satelitów. Nawiązano również współprace z Unią Europejską, która jest zainteresowana współpracą projektowanego w Europie systemu Galileo z innymi systemami GNSS na świecie. 20 sierpnia 2001 r. rząd rosyjski przyjął długoterminowy plan modernizacji i utrzymania systemu Glonass, którego celem jest w pełni operacyjny system zapewniający precyzyjne działanie  i wykorzystanie zarówno w Rosji jak i na całym świecie. System docelowo ma opierać się na 24 satelitach w roku 2012.

Uruchomienie europejskiego systemu Galileo zapowiadane jest obecnie na rok 2012.
Powstał on jako niezależny system w obawie przed możliwością wyłączenia przez departament obrony amerykańskiego Navstar lub jego ewentualnego zakłócania ze strony Rosji. System Galileo ma też posiadać dużo większą precyzję i dokładność w wyznaczaniu pozycji. Został on uznany za projekt strategiczne ze względu na potencjał naukowy, społeczny jak i ekonomiczny. Ciekawostką wartą wymienienia jest fakt że w odróżnieniu od pozostałych systemów Gnss Galileo ma być systemem pozostającym pod kontrolą międzynarodową. Wynikają z tego pewne opóźnienia w realizacji projektu ze względu na konieczność pogodzenia ze sobą interesów i oczekiwań od systemu wielu krajów.
System będzie się składać z 30 satelitów (27 operacyjnych plus 3 zapasowe) krążących na wysokości 23 222 km po trzech kołowych orbitach średnich MEO (Medium Earth Orbit). Są one nachylone pod kątem 56 stopni w odniesieniu do równika, czas orbitowania wynosi 14 godzin. Dzięki większemu promieniu orbity niż w systemie GPS (20 200km) Galileo powinien zapewnić lepszą jakość sygnału i precyzję działania na większym obszarze niż Navstar.
Dokładność systemu dla użytkownika powinna wynosić około 3m.

W większości lokalizacji cały czas widoczne jest od 6 do 8 satelitów co umożliwia bardzo dokładne i precyzyjne wyznaczenie oraz wysoką jakość sygnału nawet na 75 stopniu szerokości geograficznej. Dzięki tym rozwiązaniu nawet utrat jednego z satelity nie powinna zakłócić działania systemu.
Podobnie jak Navstar składa się z systemu kontroli naziemnej i segmentu kosmicznego.